Dinsdag 26 juli - dag 6
We vertrekken rond 8.30 uur vanuit Puebla en gaan naar Oaxaca - spreek uit Wah-hah-kah. Als we door Puebla rijden zien we opeens de bekende vulkanen Popocatépetl oftewel Popo (Rokende Berg - 5465 m) en Iztaccíhuatl oftewel Izta (Slapende Dame - 5230 m) liggen met besneeuwde toppen. De bus stopt op een zeer drukke rotonde en we lopen naar de overkant om toch nog wat foto's te maken. Deze vulkanen zijn nagenoeg de hoogste vulkanen van Mexico. Volgens de legende werd de krijger Popocatépetl verliefd op Iztaccíhuatl , een Azteekse prinses. Zij dacht dat haar minnaar in een veldslag was gesneuveld en stierf van verdriet. Toen Popocatépetl levend terugkeerde, legde hij haar lichaam op een heuvel naast de plek waar hij nu zelf staat, wakend over haar als een eeuwige schildwacht. Bij tijd en wijle blaast de wind de smog weg en zie je de bergen in al zijn pracht, zoals vandaag. De vulkaan Popocatépetl is nog altijd actief.De rit loopt door een prachtig woest berglandschap - heel variërend en volgens Yolanda is het niet zo eenvoudig om de bus langs de weg te laten stoppen om wat foto’s te kunnen nemen maar tijdens een tussenstop kunnen we toch foto’s nemen van een aantal flinke cactussen. De bus rijdt af en toe erg hard maar na een paar opmerkingen van ons aan Yolanda wordt de snelheid aangepast en wordt de rit aangenamer.
Het is een erg lange busrit want pas rond 15.00 uur zijn we in Oaxaca voor de lunch. Hierna gaan we naar de kerk Iglesia de Santo Domingo. Achter een eenvoudige gevel gaat een interieur schuil vol verguld pleisterwerk en kleurrijk stucwerk. Aan de zuidkant ligt de vergulde kapel met talloze schilderijen van heiligen en Madonna's.
Niet iedereen van ons reisgezelschap heeft evenveel interesse om kerken en musea te bezoeken in de hitte en daarom neemt een aantal dus plaats op een bank in het voorportaal zodat ze lekker kunnen uitrusten.
Naast deze kerk is een musuem - het Centro Cultural Santo Domingo in een voormalig klooster - waar we enkele opmerkelijke schatten uit Monte Alban (dit gaan we morgen bezoeken) gaan bekijken. De schatten zijn o.a. Mixtekensieraden uit Graf 7, t.w. gebeeldhoude objecten van albast, lavaglas, jade en ander kostbare materialen maar vooral gouden voorwerpen.
We verblijven de komende twee nachten in Hotel Hacienda la Noria, zeer sfeervol ingerichte binnenpleintjes - een zwembad en mooie kamers.
Rond 20.00 uur moeten wij met Jack en Janny klaarstaan bij de receptie want we worden door onze buschauffeur en Yolanda afgezet bij de Zocalo, hier heeft Yolanda de afgelopen middag een tafel voor vier gereserveerd bij een goed en gezellig restaurant op de Zocalo.Yolanda brengt ons naar dit restaurant en we hebben een prachtig uitzicht van het balkonterras op de 1e verdieping. Ook hier zorgt weer een mariachi-band voor de muzikale achtergrond. Het restaurant blijkt een zeer goede aanrader want we hebben een heerlijk driegangen diner gehad. Hierna lopen we nog over een gezellig drukke Zocalo en gaan met een taxi terug naar ons hotel - taxikosten 30 Pesos.
Woensdag 27 juli - dag 7
Vandaag gaan we om 9.00 uur naar de Zapoteekse ruïnestad op Monte Albán of ook wel 'de witte berg' genoemd. Monte Albán ligt op een berg 400 meter boven de Oaxaca-vallei en is een van de grootste Zapoteekse steden. Omdat we vrij vroeg zijn is het behoorlijk rustig.
We worden rondgeleid door Coyotte en deze gids geeft een zeer goede uitleg over de geschiedenis die ongeveer 500 jaar v.C. is begonnen met de Olmeken, gevolgd door de tweede periode met de Zapoteken en in de 8ste eeuw - periode drie - namen de Mixteken de macht over.
We beginnen bij het Noordplatform en tot hier worden we lastig gevallen door allerlei verkopers van prullaria.
Op zeker moment krijgen we een serie reliëfs te zien met allerlei afbeeldingen van mensen in pijnlijke posities, waarvan men eerst dachten dat het dansers waren, maar men vermoedt nu dat het krijgsgevangen zijn. Nadat we verhoging III hebben beklommen hebben we een mooi overzicht van het gehele complex.De temperatuur is behoorlijk heet en vooral na het beklimmen van een tempel is de verkoeling van de schaduw van een boom toch wel erg aangenaam. Nadat we het tempelcomplex hebben bekeken gaan we het bijbehorende museum bekijken en zien toch wel weer leuke dingen, o.a. de beeldjes.
Rond 12.00 uur hebben we het gehele complex gezien en gaan dus nog even een koel drankje bestellen en krijgen zodoende een prachtig uitzicht vanaf het terras.Hierna gaan we verder op weg naar Oaxaca en omdat we een vrije middag hebben worden we met z'n zessen afgezet op de Zocalo, waar we allereerst gaan lunchen en daarna rondlopen in het centrum en over de plaatselijke markt, waar men o.a. gebakken sprinkhanen verkoopt. Dit is een delicatesse uit deze streek, maar we hebben het toch maar niet geprobeerd. Op de Zocalo zitten behoorlijk veel schoenpoetsers maar onze trimschoenen hebben dit niet nodig.
Na deze stadswandeling zijn we rond 15.00 uur terug bij het hotel, waar we een frisse duik in het zwembad nemen en verder lekker ontspannen in een ligstoel en dus bijkomen van de eerste vakantiedagen.
Yolanda heeft voor vanavond een dansshow geboekt in een lokale danszaal. Door een groep van ongeveer 20-30 personen zullen verschillende dansen uit de regio worden uitgevoerd. Bij binnenkomst valt op dat aan het plafond allerlei gekleurde papieren vlaggen hangen, waaruit allerlei figuren en motieven zijn geknipt. De dansshow duurt ongeveer 1,5 uur en zo kan je allerlei verschillende kostuums zien met vooral zeer vrolijke kleuren.
Om 22.30 uur zijn we weer terug bij het hotel en iedereen is moe en duikt gelijk het bed in.
Donderdag 28 juli - dag 8
We vertrekken rond 8.30 uur vanuit Oaxaca en gaan door het Tlacolula-dal richting Tehuantepec. Een 50-km lang dal gevuld met 2500 jaar beschaving, dat vanaf de 7e eeuw v.C. een belangrijk cultureel en historisch centrum was.
We hebben in een reisgids gelezen dat we langs Santa Maria del Tule komen, waar een meer dan 2000 jaar oude boom - de Arbo del Tule - op het kerkhof staat en dit is een van de grootste bomen ter wereld. Deze cipres heeft een omtrek van ongeveer 45 meter en is 40 meter hoog. Hier staat ook weer een prachtig kerkje, de buitenkant is wit geschilderd met blauw/rode accenten. Het lukt niet om de boom helemaal op de foto te krijgen, mede door de grootte maar ook doordat de zon net verkeerd staat, maar we proberen wel een indruk hiervan mee te nemen.
Na deze onverwachte tussenstop gaan we verder en komen rond 10.00 uur aan bij een Mezcal-stokerij annex restaurant met een zeer vrolijke uitstraling door allerlei houten beelden en wanden met leuke foto’s, het is een kleurrijk geheel.
We krijgen uitleg over de fabricage en het stoken van de Mezcal, een bekend en internationaal aperetief, gedistilleerd uit de agaveplant. Na deze uitleg mogen we een en ander proeven en ze hebben de mezcal met een smaakje, zoals cocos of koffie, een likeur dus, maar ook met een hoger alcoholpercentage, afhankelijk van de tijd dat de mezcal op vat heeft gelegen. Het is mogelijk om Mezcal te kopen met een worm in de fles - deze worm zit erin om te kunnen zien dat er genoeg alcohol in de fles zit. Na de proeverij hebben we een cocos likeur en een mezcal van 6 jaar oud gekocht zodat we voor het slapengaan nog een slaapmutsje kunnen nemen.Nu staat er een bezoek aan een complex in Mitla op het programma. Mitla was een van de belangrijkste centra van de Zapoteken en betekent "plaats van de doden" en is een ceremonieel gebied. De hoofdgebouwen van het archeologische complex zijn echter ook deels in Mixteekse stijl opgetrokken. De muren van de tempels zijn gedecoreerd met stenen in een ingewikkeld mozaïekpatroon. De meest complexe mozaïeken bevinden zich op de muren van het gebouw rond de Patio de las Grecas (patio van de Grieken).
Natuurlijk moet iedereen de graftombe in, waar het erg benauwd is en waar je wel gebukt moet gaan maar dan krijg je wel deze mooie foto’s.
In het gebouw rond de Patio de las Tumbas (patio van de graftomben) zijn twee ondergrondse kruisvormige graftomben opgegraven en in een daarvan staat de Columna de la Vida (zuil van het leven). Er wordt beweerd dat als men de zuil omarmt, de ruimte tussen de handen aangeeft hoeveel jaren men nog te leven heeft. Voor de toeristen is het nu niet meer mogelijk om dit te doen want er staat een hek voor, maar elk jaar op Nieuwjaarsdag trekken nog grote aantallen Indianen hier naar toe om de zuil te omarmen.
Net buiten de ingang van het tempelcomplex wordt een grote ambachtsmarkt gehouden, waar o.a. witte, op kantwerk lijkende sjaals worden verkocht en ook andere typische snuisterijen - maskers - sieraden - muziekinstrumenten – kleurrijk speelgoed en kleding.Rond 12.00 uur rijden we weer terug naar het restaurant, waar we eerder die dag de Mezcal proeverij hebben gehad. We hebben hier ook weer een lekkere lunch gehad. Na de lunch gaan we weer op weg en rijden door een prachtig berglandschap en moeten ongeveer 250 km rijden over een drukke weg met zeer veel verkeersdrempels.
Rond 17.00 uur komen we aan in Tehuantepec maar voordat we naar het hotel gaan rijden we naar het centrum van deze plaats, waar een markt is en vooral om de speciale vrouwentaxi's te zien. Dit is een brommer met daarachter en houten bak, waarin de vrouwen staan. Het is moeilijk om dit gebeuren op de foto te krijgen want bijna alle vrouwen willen niet gefotografeerd worden en duiken dus weg of draaien zich om bij het zien van een groep toeristen.
Tijdens het lopen over de markt zien we een treinrails lopen, maar omdat we hebben gehoord dat er in Mexico geen treinen rijden, zijn we dan ook verbaasd als er wel een goederentrein met vier locomotieven er aan komt, maar wel met een zeer langzame snelheid want iedereen moet nog van de rails af gaan.
Wanneer we verder lopen zien we dat het openbaar vervoer hard aan vervanging toe is, zo erg gammel zien de bussen eruit.Aangekomen bij het zeer eenvoudige tussenhotel met zwembad, en een zeer lawaaierige airco, blijkt dat er alleen maar groepen met Hollandse toeristen zijn. Dit komt omdat de afstand naar onze volgende stop te groot is. Tevens zien we ook hier weer diverse groepjes, mensen die gelijktijdig met ons de reis zijn begonnen, maar wel de rondreis per gehuurde auto doen. Volgens hen is het toch goed te doen.
Vrijdag 29 juli - dag 9
Vandaag hebben we een tocht van 370 km door het Chiapas gebergte voor de boeg en gaan naar St. Cristobal de las Casas. Het is een schitterend landschap met rivieren en af en toe een waterval langs een bergwand. De wegen zijn op veel plaatsen steil en zitten vol haarspeldbochten. Het wordt een lange zit vandaag dus er wordt veel geslapen in de bus want er zijn van die momenten dat je je ogen wel wilt open houden alleen het lukt niet.
Rond 15.30 uur komen we aan bij Cañón del Sumidero - dit is een indrukwekkende kloof / vallei van ruim 14 kilometer lang en is het hart van een nationaal park. Er is een legende dat enkele honderden indianen zich in het midden van de 16e eeuw na een laatste beleg zich liever van de hellingen gooiden dan zich aan de Spanjaarden te onderwerpen.
Allereerst krijgen we een zwemvest aan, want je weet maar nooit aangezien de snelheid van de boot kan variëren van 30 tot 50 km/uur en dat is toch behoorlijk hard want in het begin gaan ze gelijk op volle snelheid en dan lijkt alles weg te waaien, haren maar ook je bril, je moet er nog wel wennen aan deze snelheid.
Aan de rivierkant is het mogelijk om allerlei dieren en vogels te zien zoals krokodillen, apen, leguanen, reigers en aasgieren.
Halverwege komen op een punt in de rivier waar de boot zeer langzaam moet varen. Dit komt omdat we nu door een stuk moeten varen vol met afval, boomstammen, flessen, schoenen en andere rotzooi. Onze schipper moet regelmatig de boot vooruit en achteruit laten varen en af en toe de schroef omhoog doen. Onvoorstelbaar dat er zoveel vuil kan blijven liggen op de rivier en dat dit niet wordt weggehaald. Op sommige drijvende boomstammen met takken zitten gieren te zoeken naar iets wat ze kunnen nuttigen.
Iets verderop komen we langs een rotswand, waar een Madonna-beeld staat met bloemen erbij. Het hangt behoorlijk hoog met een trapje ernaast maar het is alleen mogelijk om deze trap te beklimmen als het water nog veel hoger staat dan vandaag, maar te zien aan de rotswanden gebeurt dit toch regelmatig.
Sommige rotswanden zijn wel 1000 meter hoog en na elke bocht krijg je toch weer een ander uitzicht. Er zijn behoorlijk veel boten met toeristen zodat je moet oppassen wanneer zo'n andere boot passeert want dan krijgt onze boot behoorlijk veel klappen door de golfslag en we moeten ons dan behoorlijk schrap zetten.
Ook varen we langs een bergwand lijkend op een kerstboom. Dit komt omdat er verschillende lagen met groen bedekt een kerstboom vormen. Boven de kerstboom is een kleine waterval en dit merken we doordat we nat worden van fijne druppels, het lijkt net een douche.Bij terugkomst kunnen we terugkijken op een spectaculaire supersnelle boottocht. Het blijkt dat we precies op tijd terug zijn in de bus want er barst een flinke onweersbui los. Het is ook niet voor niets het regenseizoen.
We vervolgen onze busrit door de bergen en komen na ongeveer 1,5 uur aan in St. Cristobal de las Casas.
Hotel Diego de Mazariegos ligt in het centrum van de stad en heeft een fraaie binnenplaats en is zeer licht door de glazen daken boven de gangen.
Na een zeer lekker diner in het hotel gaan we rond 20.00 uur met z'n achten - Ron, Tamara, Peter, Marinus, Yolanda, Luis en wij tweeën, naar een leuke kroeg, Tivoli’s genaamd. Nadat de entree van 15 pesos per persoon is betaald mogen we naar binnen. Vanavond treed hier een band op, de naam zijn we vergeten, maar de muziek, salsa en merengue, is swingend en gelijk staat de dansvloer vol met Mexicanen, jong en oud. Het valt op dat de dansvloer hier constant bezet is, dit is anders dan wat wij gewend zijn. Rond 1.00 uur weer terug naar het hotel voor een goede nachtrust.